Rozpoznanie dysplazji stawu łokciowego u psów
Dysplazja stawu łokciowego an jest często bolesną chorobą zwyrodnieniową, która dotyka różnych popularnych ras dużych psów - takich jak Golden Retrievers, owczarki niemieckie, rottweilery i dusze.Co to jest dysplazja stawu łokciowegoTen stan jest spowodowany przez niewielkie niedokładności, które tworzą się w stawie łokciowym szczenięcia w wyniku wielu możliwych nieprawidłowości wzrostu, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na prawidłowy rozwój łokcia. Wszystkie te rozpoznania mają charakter genetyczny i przejawiają się we wczesnych stadiach rozwoju psa, zwykle już po sześciu miesiącach.Prawie w każdym przypadku stan występuje, gdy pęknie kawałek kości lub chrząstki, zakłócając prawidłową budowę stawu łokcia psa, powodując duży dyskomfort i niestabilność stawu u zwierzęcia. Ponieważ ten warunek jest genetyczny, weterynarze wciąż nie są pewni przyczyn, ale na szczęście istnieje wiele zalecanych sposobów leczenia, aby poprawić i pocieszyć zwierzę.
Objawy dysplazji
Oznaki dysplazji stawu łokciowego objawiają się poprzez znaczną różnicę w aktywności psa, np. Utykanie, unikanie ucisku na zaatakowaną nogę lub nawet całkowite noszenie nogi. Czasami oba łokcie będą wykazywać oznaki dysplazji stawu łokciowego, a pies będzie miał trudności z najprostszymi zadaniami, takimi jak wstawanie lub chodzenie.
Po wystąpieniu pierwszych objawów klinicznych u weterynarza mogą zostać wykonane zdjęcia rentgenowskie dotkniętych stawów, aby określić, jaką postać dysplazji łokcia ma Twój pies, aby go leczyć. Postępowanie tak wcześnie zapobiegnie dalszemu uszkodzeniu wciąż rozwijającego się stawu łokciowego, ponieważ pogorszenie stanu nie tylko szkodzi wzrostowi zwierzęcia, ale także powoduje, że ból i dyskomfort ulegają pogorszeniu.
Leczenie dysplazji stawu łokciowego
Sposób leczenia zależy od rodzaju nieprawidłowości u psa, ale najczęściej stosowanymi lekami są leki lub aerobik zamiast leczenia chirurgicznego. Weterynarze często proponują konkretną dietę, aby utrzymać wagę psa, łagodząc nadmierny nacisk na stawy. Przewidziany jest również program treningowy, składający się z ograniczonej liczby ćwiczeń, mających na celu pomóc psu w korygowaniu nieprawidłowości podczas ruchu, utrzymując próg urazu na niskim poziomie.
Jeśli ból jest zbyt trudny w diagnozie, zwykle przepisuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, aby pomóc psom radzić sobie z ich stanem. Operacja jest również opcją, która wymaga usunięcia dotkniętej kości lub chrząstki, a w przypadkach niezwiązanego procesu anconeal, wymaga użycia szpilek i śrub do ponownego przymocowania kości, które nie urosły razem prawidłowo.
