Leczenie psiej erlichiozy za pomocą Imidokarbu (Imizol)

Imidokarbto lek sprzedawany pod marką Imizol i stosowany w leczeniu erlichiozy psów. Psia erlichioza jest śmiertelną chorobą przenoszoną przez kleszcza brązowego psa, a ta choroba objawia się etapami. Pierwszy etap nazywany jest ostrym stadium, i to jest, gdy zalecane jest leczenie. Początek ostrej fazy trwa od jednego do trzech tygodni po zakażeniu i trwa tak długo. Gdy ten etap minie, choroba przejdzie w stadium subkliniczne. Subkliniczny nie wytwarza żadnych zewnętrznych oznak, ale może trwać do pięciu lat.

Całkiem możliwe, że układ odpornościowy wyeliminuje infekcję w tym czasie. Jeśli układ odpornościowy nie może odrzucić infekcji, osiąga się końcowy etap przewlekłej erlichiozy. W stadium przewlekłym choroby neurologiczne, kulawizny, choroby nerek i choroby krwi mogą prowadzić do śmierci.

Zastosowania Imidokarbu

Imidokarb stosuje się w leczeniu babeszjozy i szczepu psiej erlichiozy zwanej E. canis, które są rodzajami infekcji pasożytniczych. Jest to środek przeciwpierwotniakowy podawany we wstrzyknięciu podskórnie, czyli pod skórą lub domięśniowo. Zwykle podaje się ją w postaci dwóch ujęć, w odstępie dwóch tygodni. Lek ten nie powinien być podawany dożylnie i należy zauważyć, że może powodować oparzenia skóry.

Podczas podawania tego leku należy zachować ostrożność, aby upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia i igła pozostaną wolne od pozostałości tego leku. Imidokarb można podawać zamiast tetracykliny lub w połączeniu z doksycykliną. Choroby zakaźne mają tendencję do wywoływania infekcji krzyżowej, a ten lek może jednocześnie zwalczać zarówno psią erlichiozę, jak i babeszjozę. Badania wykazały jednak, że imidokarb powinien być podawany jedynie jako drugorzędna alternatywa dla tetracykliny lub doksycykliny. Nie przeprowadzono szczegółowych badań w celu wykazania, że ​​lek ten jest w 100% skuteczny w zwalczaniu erlichiozy, szczególnie szczepów innych niż E. canis.

Ostrzeżenia, które należy wziąć pod uwagę przy stosowaniu Imidokarbu

Imidokarb nie został gruntownie przebadany pod kątem działań niepożądanych u szczeniąt lub samic w okresie ciąży lub laktacji, dlatego należy ich unikać w takich przypadkach. Istnieje poważne ryzyko związane z podawaniem psom z istniejącymi chorobami nerek, wątroby lub płuc, należy rozważyć alternatywne formy leczenia. Przedawkowanie tego leku może spowodować poważną reakcję toksyczną. Oznaki toksyczności obejmują problemy z płucami, wątrobą i jelitami. Toksyczność może również wywoływać osłabienie, letarg, wymioty i szybką utratę wagi.

Skutki uboczne Imidokarbu

Efekty uboczne są powszechne przy stosowaniu tego leku. Podczas wstrzyknięcia może wystąpić łagodny ból, a miejsce wstrzyknięcia może powodować obrzęk i ropień lub owrzodzenie przez kilka dni po podaniu. Krótkie okresy wymiotów, nadmierne ślinienie i katar mogą się utrzymywać. Rzadziej u psów może wystąpić zapalenie miejsca wstrzyknięcia nawet przez tydzień. Może również wystąpić nadmierne dyszenie, niepokój i biegunka. Badania wykazały, że w rzadkich przypadkach stosowanie imidokarbu może przyczyniać się do uszkodzenia płuc, wątroby lub nerek, a nawet je wywoływać.