ŻYcie towarzyskie dzikich kociąt
Uspołecznianie zdziczałych kociąt - lub kociąt, które nie były obsługiwane przez ludzi w młodym wieku - wymaga czasu i cierpliwości, a wyniki nie zawsze są przewidywalne. Niektóre zdziczałe kocięta mogą zacząć mruczeć i wiązać się z ludźmi w ciągu kilku dni, podczas gdy inne mogą nigdy nie tolerować ludzkiego dotyku.
Czynniki wpływające na socjalizację
Szanse na pomyślną socjalizację zdziczałego kota zależą od różnych czynników, w tym wieku, wrodzonego temperamentu i jakości procesu socjalizacji. Wiele osób uważa, że dzikie kocięta muszą zostać uratowane w wieku sześciu tygodni lub młodszych, lub nie mogą zostać udomowione. Podczas gdy młodsze kocięta są zazwyczaj łatwiejsze do socjalizacji, istnieje wiele opowieści o znacznie starszych kociąt, które oswoiły się i młodszych, którzy tego nie zrobili.
Dwa czynniki, które mogą zrównoważyć wiek, to genetyczny stopień zdziczenia i wrodzonej osobowości kociaka. Kotek, którego linia rodzinna jest bardziej zła, będzie trudniej go oswoić, a kociak z naturalnie spokojniejszą, ufniejszą osobowością będzie łatwiej wiązał się z ludźmi.
Uspołecznienie stopniowego procesu
Niezależnie od pochodzenia kociaka, towarzysko zdziczałego kociaka wymaga dużo cierpliwości, wglądu, determinacji i zaradności. Celem jest stopniowe dostosowanie kociaka do ludzkiego dotyku i środowiska ludzkiego. Często kociak (zazwyczaj z miotem lub dwoma) umieszcza się w pionowej budce z półkami. Zapewnia to kotu bezpieczne miejsce, w którym można obserwować istoty ludzkie i doświadczyć widoków, dźwięków i zapachów w domu. Zapobiega również uruchomieniu i ukrywaniu się kotka, umożliwiając rozmawiającemu, zabawie się z kotem i przytrzymując go. Mały pokój bez kryjówek jest również idealny.
Zazwyczaj socjalizator trzyma kotka kilka razy dziennie, zapewniając delikatne głaskanie, najpierw kilka minut, a następnie coraz dłuższe, w zależności od tego, jak kociak się dostosowuje. Na początku mogą być potrzebne solidne rękawiczki lub ręcznik, ponieważ kociak może syczeć, uderzać pazurami lub szaleć w klatce. Po każdej sesji trzymania można zapewnić małą przekąskę, aby wzmocnić ją jako pozytywne doświadczenie. Rozpraszanie kotka za pomocą interaktywnych zabawek trzymanych przez ludzi lub głaszczenie go za pomocą drapaka to inne sposoby na zmniejszenie niepokoju kota wokół ludzi w sposób nienasycony.
Gdy kociak staje się bardziej zrelaksowany i odbywa się w obecności ludzi, może zostać wypuszczony na nadzorowaną grę. Jedną oznaką postępu jest to, że kotek zaczyna ocierać się o klatkę i mrucze w oczekiwaniu na bycie trzymanym lub bawiącym się. Niektórzy socjolodzy używają obroży uprzęży, aby zapobiec ukrywaniu się kotka poza klatką. W końcu kociak zostaje całkowicie uwolniony z klatki, ale nie powinno to nastąpić, dopóki kociak nie ucieknie lub nie ukryje się przed ludźmi, ale jest całkiem wygodny w ich obecności.
Jeśli to możliwe i konieczne, kociak może zostać wprowadzony do jednego pokoju, zanim zostanie dopuszczony do swobodnego przebywania w całym domu. Tempo socjalizacji dzikich kociąt będzie zależeć od czynników wymienionych powyżej, a co najważniejsze od regularnego i konsekwentnego kontaktu i interakcji zapewnianych przez człowieka.
