Cykl życia wirusa wścieklizny
Wiruswściekliznyto śmiertelna infekcja atakująca ośrodkowy układ nerwowy i oddechowy ssaków, w tym ludzi. Powszechnymi nosicielami wirusów dzikich zwierząt są skunksy, szopy pracze, lisy, kojoty i nietoperze. Cykl życia wirusa w zwierzęciu rozpoczyna się od przeniesienia i inkubacji, a następnie faz prodromalnych i zapalenia mózgu. Zainfekowane zwierzęta mogą wykazywać wyraźne objawy etapów lub nie mogą wykazywać objawów etapów.
Przenoszenie wirusa wścieklizny
Wirus wścieklizny jest przenoszony przez ranę ukąszenia zwierzęcia z zakażoną śliną. Wirus może być przenoszony między zwierzętami tego samego lub innego gatunku. Przenoszenie jest możliwe bez ukąszenia, gdy ślina zakażonego zwierzęcia ma bezpośredni kontakt ze świeżą raną lub błonami śluzowymi. Zwierzęta cierpiące na zaburzenia układu odpornościowego mogą również wywoływać wściekliznę, jeśli otrzymają zmodyfikowaną żywą szczepionkę przeciw wirusowi.
Inkubacja wirusa wścieklizny
Okres inkubacji to czas pomiędzy przeniesieniem choroby a wystąpieniem objawów. Wirus często pozostaje w miejscu infekcji przez pewien czas. Z tego powodu zaleca się natychmiastowe i dokładne oczyszczenie miejsca rany, aby zmniejszyć ryzyko infekcji.
Wirus ostatecznie przemieszcza się z rany wzdłuż sieci nerwowej do mózgu, a następnie z powrotem wzdłuż nerwów do ujścia, gdzie jest obecny w ślinie. Okres inkubacji u kotów wynosi od 9 do 60 dni, a u psów wynosi od 2 do 8 tygodni. Może się to różnić, z przypadkami, w których okres inkubacji trwa zaledwie 1 tydzień lub 1 rok.
Faza zakażenia w fazie prodromalnej
Początkowe objawy zakażenia zwykle pojawiają się w stadium prodromalnym w ciągu 15 do 25 dni po inkubacji. Trwające tylko około 1 do 3 dni, większość zwierząt wykazuje subtelne oznaki ośrodkowego układu nerwowego, takie jak:
- Zmiany osobowości
- Agresywność
- Gryzienie w miejscu
- Nadmierna czułość
- Ukrywanie
- Zapatrzenie się w drogę
- Unikanie światła
Encefaliczne fazy zakażenia
Etap prodromalny jest szybki następnie zapalenie mózgu lub zapalenie mózgu. Zapalenie mózgu może być eksponowane w 2 różnych formach furii lub paralityka, ze zwierzętami wykazującymi jedną lub obie formy.
Najbardziej rozpowszechniona jest wściekła forma, znana jako "syndrom szaleńca-psa", w przeciwieństwie do nazwy niezwiązanej z psami. Objawy obejmują:
- Wrażliwość na hałas
- Czujność
- Niepokój
- Agresja
- Skurcze mięśni twarzy
- Utrata ostrożności lub strach u innych zwierząt
- Spożycie ciał obcych
- Wędrowanie
- Odcięte usta z odsłoniętymi zębami
W miarę postępu tego etapu zwierzę może się zachwiać i wydają się nieskoordynowane. Następstwem są konwulsje, drgawki i zgon z powodu paraliżu.
Postać paraliżująca lub głupia pojawia się w około 30% przypadków i zaczyna się od porażenia żuchwy i gardła. Objawy obejmują:
- ślinotok
- kaszel
- niemożność połknięcia
- opadająca szczęka
- obściskiwanie w ustach
paraliż szybko przechodzi na inne części ciała powodując śpiączkę, zatrzymanie oddechu i śmierć.
Zapobieganie przenoszeniu się wścieklizny
Wirus wścieklizny nie jest leczony, a rozpoznanie jest definitywne tylko poprzez badanie autopsyjne mózgu lub tkanek śliny. Zapobieganie przez szczepienia jest najskuteczniejszym sposobem działania. Szczepienia można podawać bezpośrednio po ekspozycji, ale nie będą skuteczne po wystawieniu objawów. W razie odsłonięcia, zaszczepione zwierzę zostanie poddane zamknięciu smyczy przez 45 dni, ale zwierzę, które nie zostało zaszczepione, zostanie poddane 6-miesięcznej kwarantannie lub poddane eutanazji.
