Zapalenie kości łojotokowej u psów
Choroba zwyrodnieniowa kościjest chorobą układu mięśniowo-szkieletowego, która wywołuje u psów dużych ras podczas wczesnego rozwoju. Występuje jako dolegliwość wtórna u psów cierpiących na osteochondroza, zwana również dyschondroplazją. W tym stanie, chrząstka stawowa doświadcza nieprawidłowego położenia podczas procesu zwapnienia. W trakcie rozwoju chrząstka rośnie szybko, a gdy się tworzy, staje się zwapniała i łączy się z brzegiem kości. U psów z osteochondrozami występuje defekt, który powoduje, że obszary chrząstki nie są zwapniałe i nie mogą się normalnie zespolić z kośćmi.
Przyczyna osteochondropatii Dissecans u psów
Niekrzepiąca się chrząstka na krawędzi kości prowadzi do dysfunkcji osteochondrozy. Luźna chrząstka oddziela się od kości, tworząc nienormalną projekcję. W niektórych przypadkach luźna chrząstka może całkowicie się rozdzielić i rozbić na fragmenty znajdujące się w przestrzeni stawowej. Te luźne fragmenty określa się jako "wspólne myszy". Fragmenty te podrażniają staw podczas ruchu, powodując stan zapalny kości i chrząstki.
Wada występuje najczęściej w stawie barkowym, na głowie kości ramiennej, może również wystąpić w stawach łokciowych przednich kończyn. Wiele z objawów dysplazji stawu łokciowego jest spowodowanych przypadkami dysfunkcji osteochondrozy w stawie łokciowym. Dławiki lub kolana rzadziej się w to angażują. Przypadki z udziałem dławienia są często mylone z korektą rzepki, ponieważ obie obejmują kości udowe i piszczelowe. Pierwsza kość stawu skokowego lub kostki może być zagrożona, ale jest to również rzadki obszar wady.
Objawy i diagnoza kliniczna osteochondropatii Dissecans
Najbardziej widocznym objawem dysfunkcji osteochondrozy jest stopniowa kulawizna, która pojawia się z przerwami. Najczęściej występuje u młodych, dużych ras psów w okresach szybkiego wzrostu. Kulawizna może pochodzić z problemów związanych ze stawami barku, łokcia, kolana lub stawu skokowego. Ograniczona lub bolesna ruchliwość może być najbardziej widoczna po wysiłku fizycznym lub wysiłku fizycznym. Pies może również wykazywać ból podczas ręcznego zginania i rozciągania stawu.
Rozpoznanie należy wykonać przy pomocy zdjęć rentgenowskich, aby ustalić, czy pies cierpi na dysfunkcje osteochondritis lub inny stan układu mięśniowo-szkieletowego. Inne stany mają podobne objawy, jak na przykład zapalenie panostearitis. Jeśli pies cierpi na osteochondritis dissecans prześwietlenie pokaże podzieloną lub luźną chrząstkę stawową. Objawy pojawiają się u psów w wieku od 4 do 8 miesięcy, ale wielu psów nie można oficjalnie zdiagnozować aż do około 18 miesiąca życia.
Objawowe i chirurgiczne leczenie schorzeń osteochondropizy
Leczenie dysfunkcji osteochondritis wymaga ograniczenia jakiejkolwiek aktywności lub ćwiczeń, które mogą obciążyć stawy. Weterynarz przepisuje leki przeciwbólowe w celu złagodzenia bólu i dyskomfortu. Chondroprotektanty są często przepisywane w celu poprawy smarowania stawów i spowolnienia możliwego zwyrodnienia chrząstki. Lek zawierający polisulfonowany glikozoaminoglikan może być zalecany zarówno do łagodzenia bólu, jak i zdrowia stawów.
Większość psów cierpiących na schorzenia osteochondritis będzie wymagać operacji usunięcia uszkodzonej chrząstki i "stawów". Chirurgia była najskuteczniejsza w przypadkach stawów barkowych lub łokciowych. Przypadki, w których występuje staw skokowy lub dławik, mogą ulec poprawie po zabiegu chirurgicznym, ale częściej rozwijają się choroby zwyrodnieniowe stawów w późniejszym życiu psa.
