Czy dokowanie ogona jest konieczne z medycznego punktu widzenia lub kosmetyczne?
Dokowanielub kołysanie to praktyka usuwania częściogona psa. W ostatnim czasie ta praktyka dobrowolnej amputacji wzbudziła kontrowersje wśród tych, którzy uważają tę procedurę za medycznie niezbędną i tych, którzy uważają ją za kosmetyczną.
Historia dokowania na ogon psa
Na początku XVIII wieku dokowanie zostało wykonane w Anglii w celu uniknięcia podatku nałożonego na wszystkie pracujące psy z ogonem. Podatek ten został później uchylony, ale nie powstrzymało właścicieli przed dokowaniem swoich psów.
U psów pracujących właściciele odkryli, że zadokowany ogon miał przewagę, ponieważ ci z zadartymi ogonami mieli mniejsze szanse na zranienie wrażliwego i wrażliwego ogona w pracy. U psów myśliwskich, merdający ogon był niebezpieczny w przypadku złapania na jeżynę lub zadziory. W bojowników, ratters i baiting, zadokowany ogon nie mógł zostać ugryziony przez walczącego zwierzęcia. W stadach pasterskich ogon był zadokowany, aby zapobiec deptanie bydła i złapanie bydła.
Właściwe, bezpieczne dokowanie uzasadnione w celu uniknięcia obrażeń
Dokowanie jest praktykowane z trzech podstawowych powodów w dzisiejszych czasach. Najważniejszym powodem, dla którego zadarte są ogony psa jest to, że są to psy, które będą używane do pracy w sytuacjach, które mogą zranić lub okaleczyć ich ogony. Podobnie jak w historii dokowanie ogona zmniejsza ryzyko zerwania ogona gundoga w gąszczu lub stratowania ogona herdera. Ranny ogon jest bolesny i powolny do gojenia, z powodu małego przepływu krwi.
Innym częstym powodem dokowania jest higiena. W przypadku długowłosych ras, takich jak Yorkshire Terrier, dokowanie zapobiega gromadzeniu się odpadów w włosach zwisających z ogona psa.
Wiele osób uważa, że trzeci nowoczesny powód, dla którego ogony psów są zadokowane - aby utrzymać standardy rasy podczas pokazywania - jest nieuzasadniony (ponieważ nie jest to zrobione dla dobrego samopoczucia psa, ale dla uzyskania określonego wyidealizowanego wyglądu). AKC twierdzi, że nie ma żadnych zasad, które wymagają dokowania, ale faktem jest, że "idealny obraz" wielu sędziów dla niektórych ras zawiera zadokowany ogon.
Właściwa procedura dokowania Minimalizuje ból
Zazwyczaj istnieją dwie metody dokowania psiego ogona. Najbardziej ludzkim sposobem jest ograniczanie dopływu krwi przez ogon gumką, aż do końca w pierwszym tygodniu życia szczenięcia, zanim ich układ nerwowy i receptory bólu w pełni się rozwiną.
Po pierwszym tygodniu życia druga metoda polega na usunięciu ogona za pomocą nożyczek chirurgicznych i znieczulenia, ponieważ może to być bolesne, podczas gdy powoli goje się. Po pierwszym tygodniu szczeniak powinien poczekać, aż będzie wystarczająco dorosły, aby otrzymać znieczulenie przed procesem amputacji.
