Objawy parwowirusa jelita jelitowego
Psowaty parwowirusto stosunkowo nowa choroba, odkryta pod koniec lat siedemdziesiątych. Ten wysoce zaraźliwy wirus psiego psa może spowodować, że dorosły pies będzie bardzo chory, a jego szczenięta często są śmiertelne. Dlatego ważne jest, aby właściciele psów znali objawy parwowirusa psów jelitowych, ponieważ wczesna interwencja może uratować życie zwierząt domowych.
Objaśnienie parowowirusa jelita
Uważa się, że jest mutacją wirusa kociego wirusa, psiego parwowirusa może dotknąć psa w każdym wieku. Parwowirus atakuje jelito psa i powoduje uszkodzenie wyściółki tego przewodu pokarmowego. Uszkodzenie może być tak poważne, że powoduje martwicę wyściółki. Kiedy tak się dzieje, bakterie przejmują układ i powodują infekcję jelitową.
Jeśli pies przeżyje postać jelitową parwowirusa, może rozwinąć się zapalenie mięśni serca. Kiedy parwowirus atakuje serce psa, prognozy są złe.
Objawy parwowirusowe jelita jelitowego
Ponieważ parwowirus dotyka jelita psa, objawy związane z tym obszarem ciała psa pojawią się w ciągu 10 dni po zarażeniu chorobą. Pierwszymi oznakami parwowirusa jelitowego są brak energii, brak apetytu, niekontrolowane wymioty, biegunka krwawa i gorączka powyżej 103 stopni C. Biegunka i wymioty związane z parwowirusem mogą spowodować odwodnienie psa, co może prowadzić do braku równowagi elektrolitów. Odwodnienie jest często główną przyczyną zgonów u psów z parwowirusem.
Pies traci zainteresowanie jedzeniem z powodu bólu żołądka, którego doświadcza. Pies, który wymiotuje, wyeliminuje żółć, która jest wydzielana przez wątrobę, nawet po opróżnieniu żołądka. Biegunka psa, gdy ma parwowirusa jelitowego, ma wyraźny odrażający zapach i będzie żółta lub zielona - w kolorze we wczesnych stadiach zakażenia. Taboret zmieni kolor na ciemniejszy, gdy pies przejdzie więcej krwi.
Ponieważ wirus atakuje układ jelit psa, jego zdolności do wchłaniania składników odżywczych z pożywienia maleją. Niedokrwistość może pojawić się, gdy białka i krew wyciekają do jelit psa, co może również prowadzić do przepływu endotoksyn w krwiobiegu chorego psa. Pies staje się septyczny, gdy endotoksyny atakują strumień krwi, co oznacza, że infekcja rozprzestrzenia się przez krew.
Pies, który ma parwowirusa, zacznie mieć obraźliwy zapach w późniejszych stadiach choroby i stanie się słabszy, gdy zmniejszy się poziom białych krwinek.
Eksperci twierdzą, że jeśli pies jest stale w swoim łóżku, nie chce grać, należy go natychmiast zabrać do kliniki weterynaryjnej, ponieważ nie jest to normalne. Przyczyny letargu psa można przypisać odwodnieniu, niskim poziomom cukru w organizmie lub osłabieniu narządów psa: wszystkie one są powiązane z parwowirusem.
Najlepszym sposobem zapobiegania parwowirusowi jelitowemu jest szczepienie psa, gdy jest młody. Należy porozmawiać ze swoim weterynarzem o wszelkich nienormalnych objawach, które może pokazać pies, szczególnie jeśli nie był on szczepiony lub był wystawiony na działanie innych psów, które mogły być chore.
