Przewodnik po sztucznym zapłodnieniu dla psów

W dzisiejszym świecie wielu hodowców i weterynarzy oczekujesztucznego zapłodnieniaupsówjako bardzo realnej opcji w programach hodowlanych. Ograniczenia czasowe i geograficzne są mniej istotne, a wyjątkowe linie krwi psa mogą być kontynuowane nawet po nieoczekiwanym kontuzji lub po jego śmierci. Tak jak w przypadku każdego, co rozważasz dla swojego psa, sztuczne zapłodnienie psa ma swoje wady i zalety i powinno być starannie przemyślane.

Dlaczego następuje sztuczna inseminacja

Z różnych powodów hodowcy zwracają się do sztucznego zapłodnienia.

• Dostępność stadniny - dostępność reproduktora może nie odpowiadać kobiecemu cyklowi cieplnemu, a łączenie dwóch psów może być trudne. Dzięki sztucznej inseminacji inseminację można wykonać, gdy ciało psa jest najbardziej otwarte.
• Położenie geograficzne - Podczas gdy mobilność dzisiejszego świata jest mniej wygórowana, przyprowadzenie samicy do stadniny oddalonej o 1000 mil jest kosztowne i czasochłonne. Nasienie może być schłodzone i wysłane w ciągu nocy do wykorzystania następnego dnia lub może być zamrożone i wysłane do wykorzystania w przyszłości.
• Stadiony, które nie są już zdolne do rozmnażania - Sztuczne zapłodnienie jest również wskazane, jeżeli kolce zostały ranne i niezdolne do zamontowania. Zebranie nasienia stadnego pozwala również na kontynuację jego linii krwi po przejściu.

Zbieranie nasienia

Aby zebrać nasienie, samicę w ogniu łączy się z samcem. Gdy próbuje usiąść, jego penis zostaje przekierowany do sztucznej pochwy i stymulowany, by spowodować wytrysk. Samica jest używana do podniecenia mężczyzny i ułatwienia zbierania. Kiedy kobieta jest w upale, jej pochwa uwalnia związki chemiczne zwane feromonami wskazujące stopień rui.

Waciki mogą być pobierane od samic, gdy są w szczycie rui i zamrożone, waciki używane później na innym psie, jeśli samica w upale nie jest dostępna. Samiec zareaguje na zastępstwo, jakby była w ogniu. Po pobraniu nasienie jest badane pod mikroskopem w celu uzyskania odpowiedniej koncentracji i ruchliwości oraz aby zapewnić prawidłową anatomię nasienia, ponieważ są one ważnymi czynnikami zwiększającymi odsetek powodzenia sztucznej inseminacji.

Proces inseminacji

Zapłodnienie prowadzi się po zbadaniu nasienia pod kątem odpowiedniej jakości. Po pobraniu próbki można ją umieścić w długiej plastikowej lub szklanej rurce i wprowadzić do postaci żeńskiej, umieszczając rurkę jak najbliżej szyjki macicy. U dużych psów może to wynosić kilka cali. Świeże nasienie należy natychmiast zużyć, schłodzone, w ciągu 24 godzin. Zamrożone nasienie jest przechowywane w pojemnikach z ciekłym azotem i może być przechowywane przez kilka lat.

Podczas gdy praktyka sztucznej inseminacji jest prowadzona zarówno przez weterynarzy, jak i przez osoby prywatne, wciąż jest to stosunkowo nowa praktyka w świecie psów. Wskaźnik sukcesu sztucznej inseminacji u psów nie jest tak wysoki jak u innych zwierząt, nie z powodu braku doświadczenia lub niewłaściwej techniki, ale z powodu niestabilności nasienia psa. Innym powodem jest to, że dla innych zwierząt, takich jak bydło, samice są wybierane do sztucznej inseminacji mają określone cechy reprodukcyjne, które czynią je idealnymi kandydatami. Hodowcy psów często wybierają swoje samice hodowlane na bardziej emocjonalnym poziomie, gdy ich fizjologia reprodukcyjna może nie być tak sprzyjająca dla sztucznego zapłodnienia i będzie wymagać kilku inseminacji przed poczęciem.

Przy tak wielu hodowcach, którzy chcą wyprodukować idealnego psa, sztuczna inseminacja stanowi środek do połączenia dwóch linii krwi psów, gdy w przeszłości mogło nie być możliwe. Niezależnie od czasu, ograniczeń geograficznych czy fizycznych, sztuczna inseminacja pokonuje obecnie te bariery i umożliwia łączenie się linii krwi i zapewnia większy wybór pożądanych cech.