Padaczka i drgawki
Padaczka to termin używany do opisania drgawek, których nie można wyjaśnić, identyfikując źródło napadów. To naprawdę dość szeroki termin. Obejmuje każde nieidentyfikowalne zaburzenie mózgu, które prowadzi do napadów padaczkowych. Wrodzona padaczka zwykle pojawia się w momencie, gdy pies ma dwa lub trzy lata.
Możliwe przyczyny drgawek
Guzy mózgu są możliwe w prawie każdym przypadku drgawek, ale guzy mózgu często mają inne możliwe do zidentyfikowania objawy kliniczne, ponieważ często uszkadzają nerwy wychodzące z mózgu lub ośrodki kontrolujące te nerwy. W przypadku guza mózgu mogą wystąpić nieprawidłowości chodu, porażenie twarzy, zaburzenia przedsionkowe, ślepota lub inne oznaki uszkodzenia układu nerwowego, co pomaga w ich identyfikacji. Choroba wirusowa, choroby grzybicze, uraz, choroba naczyniowa lub inne problemy mogą również prowadzić do napadów przez bezpośredni wpływ na mózg. Choroby wątroby, choroby nerek i zaburzenia hormonalne powodują drgawki spowodowane bardziej pośrednimi skutkami. Kiedy nic nie znajdziemy, powracamy do terminu nabytej epilepsji, aby zdefiniować problem, nawet jeśli tak naprawdę oznacza to, że nie jesteśmy w stanie zidentyfikować problemu.
Kontrola napadów u zwierząt domowych
Kontrola napadów jest zwykle możliwa. Kiedy zacząć, kwestia debaty wśród weterynarzy. Standardową regułą jest stosowanie leków kontrolujących napady padaczkowe (zwykle fenobarbital), gdy napady występują częściej niż raz w miesiącu. Niektórzy weterynarze uważają, że rozsądniej jest zacząć wcześniej, ponieważ wydaje się, że "odbijanie się" i "rozpalanie" napadów może wystąpić u psów. Odbicie lustrzane występuje wtedy, gdy ognisko napadów pojawia się po jednej stronie mózgu, a następnie identyczne miejsce występuje po drugiej stronie mózgu po kilku napadach padaczkowych. Rozpalanie jest wtedy, gdy skupienie drgawkowe w mózgu rozwija się na wystarczająco silnych szlakach, które ułatwiają wystąpienie napadu - prawie tak, jakby mózg "uczył się" drgawek. Jest możliwe, że kontrolując napady szybko poprzez stosowanie leków, te efekty mogą zostać zatrzymane, co może zmniejszyć ilość lub czas potrzebny na leki kontrolujące napad.
Próbujemy indywidualnie ustalić, jakie są potencjalne zagrożenia, niezależnie od tego, czy właściciel zwierzęcia może podawać leki kontrolujące napady na ustalonym harmonogramie, a także ryzyko związane z tymi lekami. Następnie decydujemy, kiedy rozpocząć próbę kontrolowania napadów. Jeśli pies naprawdę gwałtownie zaatakuje, możemy zacząć od razu. Jeśli występuje łagodny napad padaczkowy, a następnie występują napady padaczkowe w długich odstępach czasu, możemy nigdy nie próbować ich kontrolować. Decyzję tę należy podjąć wyłącznie w odniesieniu do pacjenta.
