Objaśnienie procedur dotyczących prześwietlenia psa
Rentgen psajest ważnym narzędziem diagnostycznym dla dzisiejszego lekarza weterynarii. Promienie rentgenowskie są powszechnie stosowane w celu określenia obszaru i stopnia złamania kości, w celu określenia stadium ciąży (i liczby młodych), w celu zidentyfikowania potencjalnych problemów żołądkowych i przeszkód, w celu znalezienia i identyfikacji nowotworów. Ponieważ są one obecnie powszechną praktyką weterynaryjną w dzisiejszych praktykach weterynaryjnych, ważne jest poznanie i zrozumienie kroków związanych z obrazowaniem radiograficznym.
Przed promieniowaniem rentgenowskim
Pojedyncza sesja radiograficzna nie jest niebezpieczna dla psa, ale w zależności od osobowości psa, stopnia inju, ry i obszaru prześwietlanego, można podać środek uspokajający lub znieczulenie. Chociaż nie zawsze jest to konieczne, znieczulenie pozwala weterynarzowi na przeniesienie psa do właściwego położenia bez ryzyka pogorszenia jakości obrazów (lub konieczności ponownego pobrania filmu, ponieważ pies się poruszył). Konieczne jest, aby pies pozostawał nieruchomy po ustawieniu w celu uzyskania optymalnych obrazów.
Za pomocą specjalnej linijki mierzony obszar jest mierzony w celu określenia grubości, a tym samym długości ekspozycji niezbędnej do uzyskania obrazu dobrej jakości. Następnie pies umieszcza się na stole rentgenowskim w celu uzyskania optymalnego widoku złamanej kości psa (lub innego obszaru zainteresowania).
Procedury rentgenowskie
Kaseta z tworzywa sztucznego zawierająca folię znajduje się pod obszarem docelowym. Kaseta zapobiega dostaniu się zadrapań lub zanieczyszczeń na film i zniekształca wytwarzany obraz. Lekarze weterynarii używają różnych rozmiarów kaset, w zależności od wielkości i kształtu dotkniętego obszaru. Sprzęt rentgenowski znajduje się na mechanicznym "ramieniu" i jest umieszczony nad obszarem. Promień jest wyzwalany, tworząc obrazy na filmie w różnych odcieniach szarości w oparciu o gęstość tkanki. Najgęstsze tkanki pojawiają się na biało na biało.
Zmiana położenia psa i zabranie dodatkowego filmu pozwala personelowi weterynarii uzyskać wiele widoków. Wiele zdjęć przedstawia obrazy zerwania, guza lub inne problemy zdrowotne niewidoczne na jednym obrazie, ale wyraźne i wyraźne w innym. Proces filmowania trwa od 5 do 10 minut, w zależności od liczby wykonanych zdjęć. Odsłonięta folia jest następnie przetwarzana, aby odsłonić obrazy, zabierając od 10 do 30 minut. Weterynarz recenzuje filmy w celu zdiagnozowania problemu i tworzy zalecenia dotyczące leczenia.
Specjalne zdjęcia rentgenowskie
Chociaż powyższe procesy są standardem w produkcji obrazów diagnostycznych, istnieją inne, bardziej dogłębne procedury prześwietlenia rentgenowskiego, które wymagają znacznie dłuższego czasu i pozwalają uzyskać szczegółowe obrazy.
Jednym z takich przykładów jest rentgen barowy, stosowany do oceny nieprawidłowości w przewodzie pokarmowym. Procedura ta obejmuje również spożywanie przez psa barkowego "koktajlu mlecznego" (kredowego płynu), który przylega do jelit, ujawniając potencjalne obszary problemowe, takie jak guzy, wrzody i polipy. W tego rodzaju procedurach weterynarz może wezwać specjalistę od radiologii do zbadania i zinterpretowania filmów.
Obrazowanie diagnostyczne stało się nieocenionym narzędziem w leczeniu populacji psów. Promienie X ujawniają to, czego nie można zobaczyć na zewnętrznym badaniu, zapewniając szczegółowy wgląd i ścieżkę do bardziej skutecznego leczenia.
