Nietrzymanie moczu Leczenie Imipraminą

Imipraminaoznacza lek z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, która jest szeroko stosowana w leczeniu zaburzeń behawioralnych. W szczególnym przypadku, Imipramina jest zalecana dla psów cierpiących na nietrzymanie moczu. Mimo że lek został zatwierdzony przez FDA do stosowania wyłącznie u ludzi, lekarze weterynarii mogą przepisać go jako lek dodatkowy. Nietrzymanie moczu u psa może być spowodowane zakażeniem dróg moczowych, ale możliwe są również inne przyczyny. W takich przypadkach przejście moczu występuje głównie podczas snu psów, ale psoty mogą również cierpieć z powodu tego problemu.

Mechanizm farmaceutyczny imipraminy

Nietrzymanie moczu psów jest zwykle leczone fenylopropanoloaminą, ale imipramina również staje się popularną alternatywą wśród weterynarzy. W niektórych sytuacjach leki te są stosowane w tandemie, w celu skrócenia okresu leczenia i zwiększenia skuteczności. Imipramina ma właściwości antycholinergiczne, co oznacza, że ​​blokuje działanie neuroprzekaźnika zwanego acetylocholiną. Ten efekt występuje zarówno w centralnym, jak i obwodowym układzie nerwowym.

Imipramina blokuje również wchłanianie zwrotne noradrenaliny (noradrenaliny) i serotoniny. Jedną z konsekwencji tego faktu jest rozluźnienie włókien mięśniowych wokół pęcherza. Kiedy te włókna się rozluźniają, uzyskuje się zatrzymanie moczu. Stwierdzono, że imipramina jest szczególnie skuteczna u psów płci żeńskiej i jest szczególnie zalecana, gdy inne leki zawodzą.

Dostępność i zalecane dawkowanie

Lek jest dostępny w postaci tabletek lub w formie do wstrzykiwań. Ten ostatni ma stężenie 12,5 mg / ml, podczas gdy tabletki zawierają 10 mg, 25 mg, 50 mg, 75 mg, 100 mg, 125 mg i 150 mg substancji czynnej.

Ponieważ Imipramina jest lekiem na receptę, obowiązkowo należy porozmawiać z weterynarzem przed podaniem go psu. Lekarz weterynarii określi dokładne dawkowanie, zgodnie z typem zachowania, które należy zmodyfikować, oraz z nasileniem objawów. Jednak w większości przypadków dawka wynosi od 0,25 do 0,5 mg na funt, podawana raz lub dwa razy dziennie. Należy pamiętać, że czas trwania leczenia zależy również od nasilenia objawów. Recepta powinna zostać zakończona, jeśli lekarz weterynarii nie sugeruje inaczej.

Interakcje z innymi lekami

Aby zapobiec interakcjom z innymi lekami, musisz poinformować weterynarza, czy pies przestrzega innego leczenia w tej chwili. Interakcje leków mają dwie możliwe konsekwencje: albo spada skuteczność leków, albo zachodzą niepożądane reakcje. Wiadomo, że imipramina wchodzi w interakcje z następującymi rodzajami leków:

• Barbiturany
• Cymetydyna
• Inhibitory oksydazy monoaminowej
• Środki uspokajające

Lekarz weterynarii dostarczy obszerną listę leków, z którymi Imipramina może wchodzić w interakcje.

Niekorzystne reakcje na imipraminę

Działania niepożądane obserwuje się zazwyczaj, gdy dawkowanie nie jest przestrzegane przy ścisłym przestrzeganiu zaleceń lub gdy Imipramina wchodzi w interakcje z innymi rodzajami leków. Istnieją również sytuacje, w których psy są wrażliwe lub nawet uczulone na aktywne składniki leku. W przypadku Imipraminy, najczęstszym działaniem niepożądanym jest sedacja. Inne działania niepożądane obejmują:

• pobudzenie
• niewyraźne widzenie
• zaparcia
• suchość w jamie ustnej
• niedociśnienie ortostatyczne
• depresja oddechowa
• częstoskurcz

Jeśli zauważy się którąkolwiek z tych niepożądanych reakcji, lekarz weterynarii dostosuje dawkę lub zaleci alternatywę dla imipraminy.