Kokcydioza u kotów

Kokcydiozato schorzenie wpływające na przewód pokarmowy kotów i psów. Ten problem zdrowotny występuje często u kociąt w wieku poniżej 6 miesięcy. Jednak dorosłe koty mogą również chorować, jeśli ich układ odpornościowy został stłumiony lub jest zestresowany. Kokcydioza często prowadzi do biegunki, chociaż może mieć nawet poważniejsze powikłania, takie jak odwodnienie, krwawa biegunka i śmierć.

Przyczyny kokcydiozy kotów

Choroba jest spowodowana kokcydiami, które są jednokomórkowymi organizmami, które rozmnażają się w przewodzie pokarmowym. Isopora felis i Isopora rivolta to rodzaje kokcydianu, które najczęściej dotykają koty. Kocięta nie mają tych organizmów w przewodzie pokarmowym podczas porodu, ale są narażone na kokcydię, jeśli spożywają kał swojej matki. Odporność na te organizmy rozwija się w czasie, dlatego młode kocięta są predysponowane do kokcydiozy.

Potrzeba około 13 dni od czasu ekspozycji na wystąpienie choroby, czasu, w którym kokcydia zostaje podzielona w jelicie. Należy pamiętać, że zainfekowany kotek może przenosić chorobę na inne koty i psy, więc powinien zostać wyizolowany po zdiagnozowaniu tego problemu zdrowotnego. Dorosłe koty mogą przenosić kokcydia w jelitach, ale ponieważ są odporne na te organizmy, nie rozwiną choroby.

Objawy kokcydiozy

Jak wspomniano wcześniej, kokcydioza prowadzi do biegunki, a więc jest to główny objaw choroby. W niektórych sytuacjach biegunka jest łagodna, ale jej nasilenie jest proporcjonalne do poziomu infekcji. W zaawansowanych przypadkach może występować śluz lub krew w przebiegu biegunki. Inne objawy kokcydiozy obejmują:

• Odwodnienie
• Utrata apetytu
• Wymioty

W przypadku pozostawienia bez leczenia kokcydioza może spowodować śmierć kociaka. Zaleca się, aby porozmawiać z lekarzem weterynarii, gdy tylko zauważy się którykolwiek z powyższych objawów. Aby potwierdzić diagnozę, weterynarze wykonują badanie kału pod mikroskopem.

Leczenie kokcydiozy u kotów

Ponieważ stres jest związany z rozwojem tego stanu zdrowia, jednym z pierwszych środków, które należy podjąć, jest na przykład zmniejszenie poziomu stresu przy zmianie właściciela. Niektóre leki, które mogą skutecznie leczyć kokcydiozę obejmują trimetoprim-sulfadiazynę (Tribrissen) i sulfadimetoksynę (Albon).

Leki te nie niszczą pasożytów, ale raczej zapobiegają rozmnażaniu się kokcydiów. W tym momencie zostaje rozwinięta odporność kota, a pasożyty zostają wyeliminowane z organizmu. Czas trwania leczenia wynosi od jednego do trzech tygodni, w zależności od stopnia zakażenia i nasilenia objawów.

Zapobieganie i kontrola kokcydiozy u kotów

Leki wymienione powyżej mogą być również z powodzeniem stosowane w profilaktyce choroby. Dodatkowym środkiem zapobiegawczym jest trzymanie kociąt z dala od zwierząt, u których zdiagnozowano kokcydiozę. Aby upewnić się, że kocięta nie otrzymują pasożytów od matki, kał powinien zostać natychmiast usunięty. W celu zapobiegania i kontrolowania odwodnienia, jednego z głównych objawów kokcydiozy, zawsze powinna być dostępna czysta woda dla kociąt. Niektóre z działań, jakie mogą podjąć właściciele kotów w celu zniszczenia kokcydianu, obejmują:

• 10 procent roztworu amoniaku
• Zanurzenie we wrzącej wodzie
• Spalanie kału
• Czyszczenie parą wodną

Środki dezynfekujące nie działają na te pasożyty, dlatego lepiej polegać na metody wymienione powyżej. Bardzo ważna jest kontrola owadów i gryzoni, ponieważ oba z nich są zdolne do przenoszenia kokcydiów.