Autoimmunologiczna choroba tarczycy u psów
Autoimmunologiczne choroby tarczycyto dziedziczna forma niedoczynności tarczycy, podejrzewana w ponad 90 procentach przypadków u psów. Nie ma sposobu, aby określić różnicę, ale silny składnik genetyczny wskazuje, że należy przeprowadzić więcej testów na psach, które mogą być hodowane.
Objawy niedoczynności tarczycy
Gruczoł tarczowy wytwarza hormony, które mają wpływ na regulację wielu procesów w ciele psa, a najważniejszym jest metabolizm. Chociaż badania wskazują, że objawy mogą występować w wieku młodzieńczym, objawy są często subtelne i nie są wykrywane aż do wieku średniego i starszego.
Objawy niedoczynności tarczycy różnią się w zależności od psa, ale obejmują:
- utratę wagi
- utrata tkanki
- utrata włosów
- suchy płaszcz
- nadmierne wydzielanie
- nietolerancję na zimno
- nietolerancję wysiłkową
- niskie tętno
- wysoki poziom cholesterolu
- nagłe zmiany w zachowaniu, takie jak zwiększona agresja
- Niedokrwistość
W poważnych przypadkach, w których objawy pozostają niewykryte przez długi czas, pies może cierpieć na napady padaczkowe, zaburzenia czynności serca, owrzodzenie rogówki, utratę węchu lub smaku i przewlekłe zapalenie wątroby.
Autoimmunologiczna choroba tarczycy
Nowe badania wykazały, że ponad 90 procent przypadków niedoczynności tarczycy można przypisać dziedziczonemu zaburzeniu genetycznemu określanemu jako autoimmunologiczne, limfocytowe zapalenie tarczycy. Podobnie jak w przypadku innych genetycznych zaburzeń autoimmunologicznych, zapalenie tarczycy powoduje, że organizm atakuje własny układ odpornościowy, czyniąc niektóre systemy nieaktywnymi.
W przypadku zapalenia tarczycy wpływa to na produkcję T3 i T4, hormonów wytwarzanych przez tarczycę. Ponieważ tarczyca reguluje wzrost i rozwój, może powodować problemy rozwojowe, jeśli objawy pojawią się w okresie dojrzewania, jak podejrzewa się. Chociaż nie ma innych objawów, psy z autoimmunologicznym limfatycznym zapaleniem tarczycy często mają krótsze nogi i przysadziste ciała w porównaniu do innych ras, które rozwijały się normalnie.
Naukowcy podejrzewają, że te genetyczne zaburzenia autoimmunologiczne mogą być wywołane przez środowiskowe chemikalia, szczepienia i choroby we wczesnym okresie życia. Jednak uważają również, że możliwość nabycia tej choroby można wykryć w badaniach krwi.
Naukowcy zalecają, aby hodowcy poczekać, aż pies osiągnie wiek wystarczający do wykrycia choroby przed hodowlą, która może mieć zwiększone prawdopodobieństwo przeniesienia choroby na tarczycę. Większe psy są bardziej narażone na ryzyko, ponieważ zabawki i rasy miniaturowe są rzadko dotknięte.
Rasy, które są bardziej skłonne do zarażenia się chorobą, to:
- Golden retriever
- Great Danishes
- Doberman pinczery
- Akitas
- Rottweilers
- Borzoi
- Beagle
- Boxer
- Owczarek szetlandzki
- Old English sheepdog
- Owczarek niemiecki
- Cocker spaniel
- Labrador retriever
- Irish seter
Rozpoznanie niedoczynności tarczycy
Ostateczna diagnoza dla niedoczynności tarczycy, w obu postaciach, może być uzyskana tylko przez badanie krwi, które mierzy poziomy T3 i T4 w krwioobiegu. Jeśli te poziomy są poniżej normalnego zakresu, który jest dość szeroki, twój pies jest niedoczynnością tarczycy. Jeśli poziomy są zbyt wysokie, ma nadczynność tarczycy, która jest rzadsza, ale występuje.
Wielu ekspertów uważa, że normalny zakres jest zbyt szeroki i jeśli psy znajdą się poza wąskim zakresem, mogą mieć zapalenie tarczycy, które jeszcze się nie rozwinęło. W zależności od lekarza weterynarii, leczenie może rozpocząć się, gdy poziomy w końcu osiągną wartość wykraczającą poza normalny zakres lub może się rozpocząć, jeśli twój pies wykazuje oznaki zapalenia tarczycy.
Zapalenie tarczycy można łatwo leczyć za pomocą leków, które regulują poziom hormonów w miejscu tarczycy. Jednak może to być katastrofalne, jeśli nie zostanie poddane leczeniu, należy więc odwiedzić weterynarza w celu wykonania badania krwi, jeśli u psa wystąpią objawy niedoczynności tarczycy.
