Niedokrwistość u psów: objaw, a nie choroba
Niedokrwistość u psów
Niedokrwistość u psówwystępuje, gdy czerwone krwinki Twojego psa działają nieprawidłowo lub po prostu nie są w stanie dotlenić komórek. Niedokrwistość u psów może mieć wiele różnych przyczyn związanych z utratą krwi, niszczeniem czerwonych krwinek i niewystarczającą produkcją czerwonych krwinek. Urazy, nowotwory, choroby autoimmunologiczne, choroby zakaźne,niedobór żelazai defekty genetyczne mogą być przyczyną anemii u psów. Na szczęście niektóre przyczyny anemii u psów można wyleczyć za pomocąleczenia. Najczęstszym objawem niedokrwistości u psów jestblade gumy. Anemiczne psy mogą stać się słabe, a nawet zapaść od czasu do czasu.Anemiczne psydoznają żółknięcia skóry, utraty wagi i wymiotów. Krew może pojawić się w moczu lub kale. Anemiczne psy mogą cierpieć na utratę apetytu i rozdęty brzuch.Niedokrwistość hemolitycznau psów jest typem niedokrwistości związanej z chorobą autoimmunologiczną. Niedokrwistość hemolityczna u psów może być stanem pierwotnym lub może wystąpić w wyniku innej choroby. Psy są bardziej narażone na niedokrwistość hemolityczną. Niektóre rasy są bardziej narażone niż inne na rozwój niedokrwistości hemolitycznej. Należą do nich wiele rodzajów spanieli, terierów, pudli i Dachsundów. Niedokrwistość hemolityczna u psów jest predyspozycją genetyczną. U psów rozwija się niedokrwistość hemolityczna, gdy czynniki środowiskowe wywołują ich predyspozycje genetyczne. Jad pszczeli, czynniki zakaźne i zanieczyszczenie cynku mogą być wyzwalane przez anemię hemolityczną u psów. Niektóre raki i inne zaburzenia immunologiczne mogą wywoływać anemię hemolityczną u psów. Leczenie polega na stosowaniu leków steroidowych. Większość psów dobrze reaguje na leczenie i może powrócić do normalnego trybu życia. Niedokrwistość nigdy nie jest chorobą samą w sobie, ale zawsze objawem innej choroby. Rozpoznanie przyczyny anemii u psów może być trudne, ponieważ może istnieć wiele możliwości. Twój weterynarz wykona badania krwi i moczu, ale może być konieczne przeprowadzenie wielu testów, w tym ultradźwięków, radiogramów i testów immunologicznych. Po postawieniu diagnozy należy dokładnie przestrzegać instrukcji weterynarza w domu, monitorując psa pod kątem objawów.
